DEVİR teknoloji devri. Teknolojinin bize sunduğu hepimizin müptelası olduğu sosyal medya. Şüphesiz ki günümüzün büyük bir kısmını bu mecrada geçiriyoruz. Haber izlemek yerine Twitter’a, Facebook’a giriyoruz. Çağımızın en büyük hastalığı olduğunu, insan ilişkilerine olumsuz yansıdığını biliyor ama kullanmaya devam ediyoruz.
***
MAZİSİ çok geç değil, birkaç yıl önce birileri zekice bir girişimce bulundu. Sosyal medya platformlarından yemek görselleri, yemek videoları paylaşılmaya başlandı. Bu durum izleyenleri bir hayli etkiledi, bir hayli de acıktırdı. Bu durumun ardı arkası kesilmedi tabi ki. Her gün bir diğer hesap yeni fikirlerle paylaşımlarına devam etti. En büyük hamburger, en uzun pide, en kalın kebap… Saymakla bitecek gibi değil yani. Bu paylaşımlara gelen etkileşimler, bu sayfaların takipçi sayılarında ciddi oranda artışa sebep oldu. Bu artıştan dolayı daha fazlasını isteyen hesaplar biraz saçmalamaya başladılar. Gereksiz ateş şovları, bakmadan sebze, meyve kesme, garip danslarla yemeklerini bizlere tanıtmaya çalıştılar. Yöntem çok yanlış ama sonuç getirdi. Bu sayfalar en çok konuşulan, en çok takip edilen sayfalar haline geldi.
***
SOSYAL medya yemeğe bakış açısını bir hayli değiştirdi. Kaliteli ve lezzetli yemeğin abartılı sunumlardan ibaret olacağına inanan topluluklar oluşmaya başladı. İyi bir restoranın sade bir sunumla hazırladığı basit ama lezzetli olan tabaklar diğerleri kadar ilgi görmedi. Kısacası yemeğe bakış açımız popüleriste kaydı. O anda ne popülerse, ne çok konuşuluyorsa ona ilgi duymaya başladı insanlar. Bu da kaliteli yemeklere ulaşmamızı zorlaştırdı. Abartı şova gerek duymayan kaliteli yemek paylaşan hesaplar ateş çıkartan, tencere fırlatan, kuzu tokatlayan hesapların gölgesinde kaldı.
***
RESTORANLAR, kendi reklamlarını yapabilmek adına sosyal medya platformlarını kullanmaya başladı. Eminin hiçbirinin başlangıçtaki çizgileri, vizyonları bu değildi ama çağa ayak uydurmak zorunda hissettiler kendilerini. Tanınabilmek adına belki de kalitelerinden ödün verdiler. ‘’Sosyal medyada reklamımı yaparım, müşteri çekerim’’ düşüncesiyle cüzi bir miktar para biriktiren insanlar restoran açmaya başladılar. Belli bir konsepti olmayan, ilerisini düşünemeyen, hiç bilmeden bu işe girenler, yıllardır bu sektörde var olan ve bu işi hakkıyla yapmaya çalışanların önlerini tıkamış vaziyette. Ne yazık ki suçun büyük bir kısmı bizde. İsmi, cismi, kültürel bağlantısı olmayan yemeklere primi veren bizleriz. Popüler değilse beğenmeyelim…
***
BİRDE herkes tutturmuş bir füzyon mutfağı gidiyor. Kebapla çedar peynirini birleştirince füzyon oluyormuş. Yahu arkadaşlar! o öyle bir şey değil. ”Karidesi pastırmaya sarıp öyle verelim füzyon olsun.’’ Öyle bir yemeğin mutfak literatüründe yeri yok. Kültürel benzerlikler kullanılarak birleştirilen farklı tatlar füzyon sınıfına girer. İnsanlara da yanlış aksettirmeyin durumu. Mutfak hakkında bilgisi olmasına gerek yok kimsenin füzyonu anlaması için. Yakışmış mı? Yakışmamış mı? durum bundan ibaret tamamen. Hem görsel hem de lezzetsel bir işkence bu durum sektöre hakim insanlar için. Gıda sektöründe herkes şovmen.
***
NASIL aşabiliriz bu durumu peki? Sonuçta herkes ekmeğinin peşinde, doğru da olsa yanlış da olsa herkes bu sektörden bir şeyler kazanmak istiyor. Asıl yanlış bu işe sadece para getirdiği için girmek. Var olan değerleri yok saymak. İnsanların ne yediği pek umurlarında değil. ‘’iki reklam yapayım, iki video çekeyim insanlar gelsin, yesin. Ben parama bakarım.’’ diyenler sektörün kötü gidişatına sebebiyet verenlerdir.
***
EN basit örnek lokma tatlısı mesela. Bizden olan, bizim kültürümüze ait bir tatlı çok farklı şekillere sokuldu ama bu füzyondur. Geleneksel bir tatlıyı çikolata çeşitleriyle birleştirmek çok güzel fikir, iyi bir girişimcilik örneğiydi. Lokma isminden türeyebilecek her isimle mekan açıldı. Neden? Fikir güzeldi ve tutuldu. Herkes lokmacı oldu. Başlarda güzel olan her şey ne yazık ki rekabete kurban gidiyor. Yarın öbür gün biri çıkıp ben lokma tatlısını kıymalı yaptım diyecek ve bu durum böyle sürüp gidecek…
